کد مطلب:16043
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:5
آيـه 219 از سـوره بـقره دلالتي بر حرمت خمر ندارد زيرا مي فرمايد [ قل فيهما اثم كبير ] يعني در خمر اثم وجود دارد و اثم هم يعني ضرر . لذا اگر حتي بگوئيم هرچيز مضري حرام است باز دليلي وجود ندارد كه چيزي كه هم داراي سود است و هم داراي ضرر حرام باشد و خمر اينگونه است .
اولا : اثـم بـه مـعـنـاي ضـرر نيست و اگر در آيه نيز اثم را در مقابل منفعت قرار داده است دليل نمي شود كه اثم به معناي ضرر باشد زيرا در آيات ديگري كه ( اثم ) بكاررفته اصلا نمي توان آن را به معناي ضرر گرفت . مثلا : [ و من يشرك باللّه فقد افتري اثما عظيما ( نساء - 47 ) ] و [ فانه اثم قلبه ( بقره 283 ) ] و [ ان تبوءباثمي و اثمك ( مائده - 29 ) ] . ثانيا : در آيه شريفه علت حرمت ضرر تنها نيست , و اگر هم ضرر باشد غلبه ضرر برمنفعت است و صراحت آيه در اين زمينه روشن است . ثـالـثا : حتي اگر بگوئيم آيه دلالت بر حرمت ندارد دست كم بر گناه بودن و اثم بودن آن دلالت دارد . و از آنجا كه اين آيه مدني است و آيه شريفه سوره اعراف كه مكي است و دلالت صريح بر حرمت اثم دارد بر آن مقدم است . از اين رو جايي براي اجتهاددر مقابل نص وجود ندارد .
تفسير الميزان ج 2
طباطبائي - سيد محمد حسين
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.